Op een keer heb ik Wimpel aan de lange lijnen en liet Eduardo los in de buitenmanege lopen, simpel omdat ik geen zin had hem uit de ruimte te zetten. Eduardo loopt achter mij aan, terwijl Wimpel op een grote volte loopt. Hij blijft mij volgen zowat met zijn neus in mijn broekzak.
Heel gezellig, zo’n warme neus in je rug. Zelfs bij het van hand veranderen van Wimpel, blijft hij mij volgen. Totdat ik schakel. Ineens voel ik aan de achterzijde aan de rechterkant een kleine ophoping van energie waar iemand is ingekropen. Ik realiseer me dat en weet ook wie. Op hetzelfde moment dat ik me dat realiseer, slaakt Eduardo een diepe kleine gromzucht. Daarna loopt hij op zijn gemakje uit de volte en laat Wimpel en mij verder met rust. Ik kan de ophoping opsporen en schoonmaken. En zo ben ik weer een stukje meer geheeld dankzij mijn paarden. Zeer geregeld vinden ze wel iets. En zo groeien we samen verder. Doordat ik steeds meer mijn eigen energie inneem en beheers, des te meer rust en echte verbinding ontvangen ze van mij. Dat geeft hen en mij steeds meer bewustzijn.
Terug naar cases.
